Duikers op Drift - De verhalen...
VERDWAALD…
Er waren eens heel lang geleden 2 meisjes… Lisa en Anna spelen een gezelschapsspelletje in hun huis. Het is al 11 uur ‘s avonds. Ze zijn wel moe, maar toch kunnen ze niet slapen. Ze hebben veel te veel zenuwen. ‘Ik hoop dat we winnen’, zegt Lisa opeens. ‘Met wat?’, vraagt Anna. ‘De wedstrijd natuurlijk!’ ‘Ho ja, o nee, dat was ik helemaal vergeten.’ ‘Je hebt je duikspullen toch mee?’ vraagt Lisa. ‘O jee, ook dat nog wat moet ik nu doen? Zo winnen we nooit!’ roept Anna gestresseerd. ‘Kom we gaan slapen, en trouwens ik heb toch altijd alles dubbel mee. Ook mijn duikspullen. Dus niets om je zorgen over te maken’, antwoord Lisa. Ze gaan slapen. De volgende ochtend gaat Anna’s wekker voor de twintigste keer. Opeens schrikt ze wakker. ‘O nee, de duikwedstrijd, ik moet me nog klaarmaken, we moeten nog op de tram wachten om naar de Panne te rijden, ik moet nog ontbijten en… en… en…‘ ‘Hoe laat is het eigenlijk? Ik moet Lisa wakker maken!’ Anna loopt naar Lisa’s kamer. ‘Lisa, Lisa, wakker worden, we zijn overslapen! Over een uur begint de wedstrijd! Maar… maar Lisa is hier niet!’ Met een heel treurig gezicht gaat Anna naar beneden. Ze doet de deur open. Anna schrikt. ‘Wat is er Anna?’ vraagt Lisa bezorgd. ‘Lisa! Gelukkig, je bent niet zonder mij vertrokken!’ roept Anna blij. ‘Heu, waar heb jij het over?’ ‘Niks, ik dacht dat je weg was.’ ‘Maar nee, gekkie, kom kleed je vlug aan, we moeten naar de wedstrijd. Je kleren liggen klaar op de zetel.’ Op de wedstrijd aangekomen gaan Anna en Lisa hun zuurstofflessen en nummer halen. ‘Die meid achter ons ziet er niet echt heel betrouwbaar uit’, zegt Lisa. ‘Wie weet wat die allemaal in petto heeft.’ ‘Maar Lisa, wat zeg jij nu allemaal, dat is de Europese kampioen! Anastasia Cali, zo heet ze.’ ‘Anastasia Cali of niet ze blijft eigenaardig voor mij Anna.’ De meisjes schrikken zich dood als ze opeens de stem door de luidsprekers horen: ‘over 5 minuten gaan we starten met de wedstrijd!’ ‘Kom, we gaan al naar de start, Lisa.’ De man die het startschot maakt legt alles uit: ‘daar beneden ligt een schat, nu is de bedoeling dat jullie die schat gaan zoeken en ze dan ook mee naar boven nemen. Maar pas op! Er zijn ook valse schatten.’ ‘Dat wordt niet gemakkelijk Lisa!’ zucht Anna. ‘Ok, genoeg uitleg nu, op je plaatsen. Klaar…’ PANG! En… PLONS! Iedereen springt in het meer. ‘Waar zou die schat liggen?’, gebaart Lisa. ‘Daar vlak naast die boot’, wijst Anna. Ze zwemmen er naar toe. Ze bewonderen de kist. Opeens ziet Lisa Anastasia Cali naar hen toe zwemmen. ‘Die schat is niet echt’, gebaart ze. ‘Daar in die tunnel is de echte!’ ‘Hoe weet je dat zo zeker?’, vraagt Lisa, die het niet helemaal vertrouwt. ‘Dat maakt niet uit, ik weet het gewoon.’ ‘Kom Lisa, doe niet moeilijk ze wil ons gewoon helpen.’ ‘We gaan kijken in die tunnel’, gebaart Anna. Ze gaan in de tunnel. ‘O nee, er is stroom in deze tunnel, dit is een valstrik. Kom we zwemmen terug.’ ‘Gaat niet, de stroom is te sterk!’ zegt Anna in paniek. ‘Ik hoop dat de tunnel bijna stopt.’ ‘Waarom?’ vraagt Anna. ‘De zuurstof is bijna op.’ ‘Naar boven’, zegt Anna Het duurt niet lang of ze zijn boven. ‘Waar zijn we nu?’ vraagt Anna. ‘Geen idee’, zegt Lisa.
Fleur Vanderwildt (11 jaar) - juli 2017
HET VERHAAL VAN DE 2 DUIKERS!
Op een mooie zomerdag gingen 2 kindjes in een vijvertje gaan duiken. Ze hadden een duikpak en snorkels mee en een picknickmand. Het gras kietelde aan hun voeten. Ze aten eerst wat en genoten van het uitzicht. Daarna doken ze het water in, ze speelden met een bal en hadden heel veel plezier. Opeens viel het kleinste kindje in een put diep in het water. Het ander kindje liep naar de put toe en viel naar voor ook in de put. Ze vielen in een diepe slaap. Na een lange tijd werden ze terug wakker. Ze zaten met de helft van hun lichaam vast in het gras op een hele mooie versierde camping. Het was een paradijs. De camping noemde VELD & DUIN!
Inte Heyvaert - juni 2017
Hier kom ik boven,
Maar wáár kom ik vandaan?
Niemand weet van mijn bestaan.
Ik ben vreemd, ik ben anders
Ik ben ver van huis
Ik kijk om me heen
Hoor ik hier wel thuis?
Dan zie ik die ander
Ook net aangeland,
Die lijkt me wel aardig
Ik geef haar een hand.
Jacco en Hetty Bijlsma - April 2017
Eindelijk kom ik boven aan,
Zie ik daar mijn buurvrouw staan.
Net zo’n snorkel op als ik,
En met een verdwaasde blik.
Zij was op weg naar de frituur,
ik niet, die is mij veel te duur.
Maar nu langer niet gezeurd,
Er is ons iets heel ergs gebeurd.
Zonder waarschuwing vooraf,
staan wij nu, bijzonder maf,
Op een grasveldje te kijk.
We willen weg, onmiddellijk!
Jacco en Hetty Bijlsma - April 2017
Twee vrouwen snorkelden uit de aarde.
Waar men ze al snel ontwaarde.
Ze hebben al heel lang gezocht,
Naar een plekje dicht bij zee.
Hier gaan we wonen zeiden de twee.
We noemen het Veld en Duin
En daar doen we het voortaan mee.
Jacco en Hetty Bijlsma - April 2017
Aan de kust stil en verlaten,
zit de Redder hoog en droog.
Hij houdt alles in de gaten,
hij houdt iedereen in ‘t oog.
Maar, wat is dat in de verte,
daar op zee, is dat een haai?
Nee, twee pijpjes boven water
en hij ziet ook nog gezwaai!!
Dichterbij gekomen zijn het,
twee meerminnen naast elkaar.
De Redder kan het niet geloven,
Hij roept AHOI, wat is dat daar?
Moet ik jullie redden, uit de zee?
Maar ze knikken beide “nee” !
We zijn op weg naar Kopenhagen,
Is dat ver van deze plek?
De Redder wijst dan naar het Noorden,
En blijft zitten op zijn stek.
Ze zwemmen weg, van hem vandaan.
Hij heeft vandaag zijn plicht gedaan!
Jacco en Hetty Bijlsma - April 2017
Hey Emma, zie jij wat ik zie? Wat dan Emelie? Wij zij, denk ik, de plas over gezwommen. Wij zijn aan de Belgische kust. Wat? Ja, kom, we gaan die brug daar over en dan zien we meer!! Zie je dat standbeeld daar? Wel dat is Staf Versluys, ik heb daar al over gelezen! Wie Emma? Wel die Staf is een wereldreiziger en scheepsbouwer en staat in Bredene. Kom Emelie we gaan verder. Zeg Emelie, zie ginder is een camping, kom, ziet er gezellig uit! Emma, vind jij dat gezellig, een caravan in de gracht? Emma, lees eens goed, deze camping n° 30 Veld & Duin viert dit jaar zijn 50e verjaardag! We huren ons hier een chalet of caravan en zie daar die bungalow met zijn go-car boven op het dak, daar kunnen we tweedehands kledij kopen. Maar neen Emelie, dat zijn verloren voorwerpen, door de jaren heen verzameld. Ach, geeft niet, we gaan naar de Kapelstraat daar zijn winkels genoeg! Zeg Emelie, we gaan de camping eens rond, helaba, we zijn hier niet alleen en ook niet de eerste, hier zijn ooit nog diepzeeduikers geweest!! En daar zie, viewmasters, amai, 50 jaar, zoveel veranderd!!! Zelfs de Queen heeft een boodschap achtergelaten. Leuk zo’n camping. Emma, vind jij dit ook zo gezellig? Wel Emelie, ik vind het hier reuze, proper, vriendelijk, zelfs hondvriendelijk, kindvriendelijk, zie die grote blaas eens! Neen, Emma, dat is een trampoline. Leuk, zo kan je wat kilo’s kwijt! Zelfs het gras wordt hier afgedaan, wij moeten hier niks doen! En die douches zo proper en we kunnen zelfs onze was hier doen! We blijven nog wat, kom we gaan ons inschrijven!!! Amai zeg, die camping hier, heb juist de kampingkrant gelezen. In 1967 zijn een zekere Fernand en Maria hier begonnen op het korenveld van de ouders. Uit hun liefde en gevrij zijn Els en Stefaan gekomen, die zowat mee de fakkel hebben overgenomen en die hebben zich ook al voortgeplant, met Theo, Fien, Tuur en Jef. Zo het is dus echt een familiebedrijf. Ja Emma, we blijven hier nog wat, we kopen hier iets. Zo gezellig en na al die jaren zoveel veranderd maar eigenlijk niks. Gezelligheid, vriendelijk en properheid, bereidwiligheid, alles met “heid” is troef.
Proficiat voor de ganse ploeg en doe er nog vele jaren bij!
anoniem ingezonden - April 2017